Cornell Üniversitesi’nin iki psikoloğunun bulduğu ve isimlerini verdiği etkinin altındayız.
Justin Crueger ve David Dunning.
2000 yılında Ig Nobel ödülü almalarına neden olan bu tanı, on yedi yaşına bastığında, yaşadığımız toplumda hele hele kurumsal dünyada kendinden söz ettirme bir yana dursun, vaziyeti ele geçirmiş durumda. Tek kelime ile özetleyecek olursak:
“Cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırıyor”
Buna Özgüven Zehirlenmesi de diyebilirsiniz.
Alışılanın aksine, etrafınızda bu kimseleri nasıl anlarsınız gibi saçma sapan ve beğeniye dönük olmaktan yana değilim.
Ben bu etki altında olduğunuzu iddia edenlerdenim.
Şu sorulara dürüstçe cevap verecek olsanız?
- Kendi adıma bir “hiç” olmanın tarif edemeyeceğim derecede derin anlam ve önemi var. (Evet/ Hayır)
- Cehaletimin, zaman zaman beni korkuttuğunu hissedebiliyorum. (Evet/Hayır)
- İnsan olduğumu düşünüyorum ama olup olmadığım konusunda şüphelerim var. (Evet/Hayır)
Bu cümleleri ve düşündüklerinizi (Evet/Hayır) yazın ve görüşüne güvendiğiniz bir dostunuzdan yorumlamasını rica edin.
Her bir kelimesini dikkatle dinleyin. Eğer cevaplarınızdaki kıstas kalp değil yürek ise, güvendiğiniz akıl değil şuur ise cevapların olması gereken halleri EVET olması gerekir diye düşünüyorum.
Lütfen şunu da unutmayın: EVET ideal bir cevap değil, olması gerekeni düşündüğüm halidir. (Yazarın da en az sizin kadar DK Etkisi altında olduğunu unutmamak için not düşülmüştür.)
Bu etkinin teşhis edilmesi için aşağıdaki satırları okuduğunuzda ŞOK olabilirsiniz. Zaten tespit edip ego/aşırı özgüven/kibirlilik gibi tanımına tam da sığmayan tespitiniz muhtemel Dunning Kruger Etkisi çıkacaktır.
NASIL MI?
-Ben en iyisini biliyorum zaten klasik cümlesi veya hareket tarzının çıkış noktasıdır.
-Bildiği ile eğitimi aşağılama eğilimi göstermekten kaçınmaz. Mesela bir kişinin üç dil bilmesi veya Prof. olmasının çok iyi bir şey olmadığı konusunda sizi ikna edebilir.
-Çok iş yaptığı havası estirmeye bayılır.
-Her şeye hazırlıklıymış gibi davranmaya bayılır.
-Ortak bir doğruyu dışlayabilir. Öyle değilmiş gibi davranabilir.
Çünkü;
-Niteliksiz insanlar ne derece niteliksiz olduklarını anlayamazlar. Algıları sorunlu çalışır.
-Niteliksiz insanların niteliklerini abartma eğilimi içindedirler.
-Niteliksiz insanlar, nitelikli insanların sahip olduklarını göremezler.
Tüm bunları nereye mi dayandırıyorum; Dunning Kruger Etkisi’ne.
Mevzu nasıl çıkarız falan değil. Mevzu;
Kendimize ne sormamız gerektiği…ve artık kısa, niteliksiz, başkalarına ait cevapların peşinden koşmayı bırakarak…!
Cümleten geçmiş olsun.
Sevgiler,
Arda ÖS